ای مردمان بگویید آرام جان من کو
راحت فزای هرکس؛ محنت رسان من کو
نامش همی نیارم بردن به پیش هرکس
گه گه به نازگویم سرو روان من کو
در بوستانِ شادی هرکس به چیدن گُل
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

آن گُل که نشکنندش در بوستان من کو
جانانِ من سفر کرد با او برفت جانم
باز آمدن از ایشان ؛ پیداست ؛ آن من کو
هر چند در کمینه نامه همی نیرزم
درنامه بزرگان زو داستان من کو
هرکس به خانمانی دارند مهربانی
من مهربان ندارم ؛ نامهربان من کو