میخواستم که بخونم باز از نم نمه بارون
از آفتابگردون و قصه ی گلدون
دونه دونه دونه دونه دونه دونه
میخواستم از گل یاس برات قصه بخونم
بخونم تو بمون تا که بمونم
بگم تو فصل سرما گل همیشه بهاری
تو مهتاب توی شبهای تاری
تو رویای سپیدی تویی همدم و همراز
برای مرغ عشق دو بال پرواز
ولی چقدر آخه باز باید از گلها گفت
حرفهای دلو پنهونی تو قصه ها گفت
طلسم شرممو باید که بشکنم
اگه دل بذاره حرفمو این بار بزنم
گل و گلدون بهونن باد و بارون بهونن
شب و ستاره و مهتاب و آسمون بهونن
اگه میگم برات از دل خستم
بهونست که بگم
شدی خورشید آسمون من
شدم من گل آفتابگردون تو
میون باغ قصه های من
گل من شدی و من گلدون تو
گل من
ولی باش توی آسمون من
دیگه ابرهای شهر جایی نداشتن
چی میشد واسه ی گل و گلدون من
دیوار قصه ها رو برمیداشتن
مگه چقدر آخه باز میشه از گلها گفت
حرفهای دلو پنهونی تو قصّه ها گفت
طلسم شرممو باید که بشکنم
اگه دل بزاره حرفمو این بار بزنم
گل و گلدون بهونن باد و بارون بهونن
شب و ستاره و مهتاب و آسمون بهونن
اگه میگم برات از دل خستم
بهونست که بگم