اینجا من تنها نشستم با خیالت لب دریا
یاد تو مونده فقط برای من از همه دنیا
انگاری قصه میگه صدای مهربون موجا
میگه نیستی خالیه جای تو روی تن شن ها
یادمه قصر شنی رو که با هم ساخته بودیم
توی قصرمون دوتا عاشق دلباخته بودیم
توی باغچش گل های قشنگ کاغذی میکاشتیم
ما که از مهر و محبت واسه هم کم نمیذاشتیم
اما دریا با حسادت تو شب طوفان و وحشت
با خروش موجای سرد زد و اون قصررو خراب کرد
ما با هم فریاد کشیدیم سر دریا داد کشیدیم
بیا تا قصر شنی رو بسپاریم به دست دریا
توی آسمون دلها برسیم تا اوج ابرها
بیا برگرد خونه ای از عشق بسازیم
تا دیگه زندگیمونو ما به این موجا نبازیم