چه ساده کار دستم داد لبای گرم این …
همین که شعر میخونم تن این کافه میلرزه
به هرکی دست میدادی رفیق اجتماعی بود
میون قصه ی حوا یه آدم اشتباهی بود
یه جایی بحث منطق شد که درد عاشقی بوده
کسی جز من نمیفهمید بهای عاشقی خونه
برای رد شدن از تو به دنبال روادیدم
برای نقشه ی قتلت یه چند ماهی نخوابیدم
دل من گیره سارایی که جز من پیش دارا بود
یه روزی پرچم این عشق میون شهر بالا بود
یه زخم کهنه توو قلبم درون سینه میپوسید
میون شهر اهریمن لبای مرگو میبوسید
یه جایی بحث منطق شد که درد عاشقی بوده
کسی جز من نمیفهمید بهای عاشقی خونه
برای رد شدن از تو به دنبال روادیدم
برای نقشه ی قتلت یه چند ماهی نخوابیدم