چشمان تو یادم داد فریاد کشیدن را
تا قله به سر رفتن از کوه پریدن را
اصرار نکن بانو این پیچ و خم وحشی
در مسخره پیچانده رویای رسیدن را
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
تا بوده همین بوده از کاسه هم خوردیم
در ما ابدی کردند آداب چریدن را
اصرار نکن بانو این پیچ و خم وحشی
در مسخره پیچانده رویای رسیدن را
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
در ذهن پلیدش زن هر لحظه در این نیت
بالا بزند دائم آن دامن ساتن را
تصویر بدی دارد آن نیمه لخت عشق
از بستر خود کم کرد اندازه یک زن را
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
در مصرع پایانی از قله صدا بارید
بنشین و تماشا کن از کوه پریدن را
اصرار نکن بانو این پیچ و خم وحشی
در مسخره پیچانده رویای رسیدن را