یه نفر درد میکشه اینجا تو اتاقه همیشه تاریکش
چند وقته که هیچی یادش نیست از رفیقای دور و نزدیکش
هیچکس حالشو نپرسیده خیلی وقته که گم شده تو خودش
مثله یه دکه ی بدونه جواز چند ساله پلمپ شده رو خودش
همه چی تلخه تویه خاطره هاش زندگیش مثله زهر مار شده
یه غریبه است که تازه فهمیده اتوبوسو غلط سوار شده
صورتش صامت و سیاه سفید مثله آرتیستای قدیمی شده
تلخ و مغرور خسته و زخمی مثله بغض علی کریمی شده
هر چی لرزید خم نشد مثه کوه تا ترک خورد و مثل کوه رو هم ریخت
زندگیش تاب خورد و طوفان شد وقتی بارون با باد رو هم ریخت , رو هم ریخت
یه نفر درد میکشه اینجا تو اتاقه همیشه تاریکش
چند وقته که هیچی یادش نیست از رفیقای دور و نزدیکش
هیچکس حالشو نپرسیده خیلی وقته که گم شده تو خودش
مثله یه دکه ی بدونه جواز چند ساله پلمپ شده رو خودش
صورتش صامت و سیاه سفید