تک درخت تنها در سکوت صحرا شعر نا امیدی روی لباش نشسته

باز هجوم طوفان رعد و برق و رگبار دست باد وحشی شاخه شو شکسته

می دونم یه روز دوباره رنگ بارونو می بینه

از تو صحرای خیالش باز دوباره گل می چینه

وقت بوئیدن گل ها پر بارون میشه چشماش

روی گونه های برگاش میچکه بارون اشکاش