مثه آبی که میریزه
واسه جمع کردنش دیره
دلی که بشکنه هیچ وقت
دیگه آروم نمیگیره
تا وقتی که خدایی هست
رفیق راه من باشه
تو هر جایی زمین خوردی
شاید از آهِ من باشه
به غیر از عشق و آرامش
چه احساسی بهت دادم
که حقم جای خالیته
بازم دستام میلرزند
بازم به گریه افتادم
مگه دیوونه حالیته
ببین همپای این رگبار
دارم تو کوچه میبارم
تموم لحظه هامونو
باید زنده نگه دارم
فقط خواب تو میتونه
تو شب هایی که بارونه
یه مرد سخت و مغرورو
به خاکستر بنشونه