فرصت ندادی رو به راه شم فرصت ندادی با تو باشم
فرصت ندادی از گذشته با لمس دست تو جدا شم
دیدی نموندی تا بهارم جای زمستون بگیره
اونی که حالش رو به راهه تنهایی توو بارون نمیره

بی چتر میرم زیر بارون تا جای خالیتو نبینم
اما بازم یادت میافتم تا صبح توو بارون میشینم
بی چتر میرم زیر بارون تا لحظه ای آروم بگیرم
یادت میاد گفتم که بی تو یه لحظه توو بارون نمیرم

فرصت ندادی مثل عکسهات لبخند تو با من بمونه
این خونه غمگین و تاریک با چشم تو روشن بمونه
فرصت ندادی دست سردم پاییز و پشت سر بذاره
پایان تلخ قصه ما اشک خدا رو در میاره