هی شرمساری شرمساری شرمساری
جز شرمساری از خودِت چیزی نداری
هی نا امیدی نا امیدی نا امیدی
از هیچکس حتی خودت خیری ندیدی
هی تنگ دستی تنگ دستی تنگ دستی
چشماتو رو هرچی دلت میخواست بستی
هی آستین بُردی به چشمای نجیبت
دستات خجالت میکشیدن تووی جیبت
چون زیر بارِ دوستی جون کنده بودی
از مهره های گردنت شرمنده بودی
هرچی بهت تقدیم شد دوز و کَلک بود
قلبت شکست از بس که دستت بی نمک بود
هی صبر کردی صبر اما بی علاجه
از صبر کردن روحت اِنقد هاج و واجه
بارون حریف شُر شُر چشم تَرِت نیست
سقفی که باید باشه بالای سرت نیست
با این و اون نجنگ فرار کن فرار
از مردم دو رنگ فرار کن ، فرار
هی لقمه تووی خون زدی تا زنده موندی
عمری دَم از بارون زدی تا زنده موندی
هی سیب نارِس چیدی از باغ بهشتت
دیدی که راضی نیستی از سرنوشتت
چون زیر بارِ دوستی جون کنده بودی
از مهره های گردنت شرمنده بودی
هرچی بهت تقدیم شد دوز و کَلک بود
قلبت شکست از بس که دستت بی نمک بود
با این و اون نجنگ فرار کن فرار
از مردم دو رنگ فرار کن ، فرار