من اندر خود نمییابم که روی از دوست برتابم
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
بدار ای دوست دست از من که طاقت رفت و پایابم
تنم فرسود و عقلم رفت و عشقم هم‌چنان باقی
و گر جانم دریغ آید نه مشتاقم که کذابم
نگفتی بی‌وفا یارا که دلداری کنی ما را
الا گر دست می‌گیری بیا کز سر گذشت آبم
زمستان است و بی‌برگی بیا ای باد نوروزم
بیابان است و تاریکی بیا ای قرص مهتابم
ببند ای یار بر رویم دری از هر که در عالم
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───
که دل با دوست مشغول است و زحمت بر نمی‌تابم