دام دگر نهاده ام تا که مگر بگیرمش آنکه بجست از کفم بار دگر بگیرمش
آنکه به دل اسیرمش در دلو جان پذیرمش گر چه گذشته عمر من باز ز سر بگیرمش

دل بگداخت چون شکر باز فسرد چون جگر باز روان شد از بصر تا به نظر بگیرمش
راه برم به سوی او شب به چراغ روی او چون برسم به کوی او حلقه ی در بگیرمش
───┤ ♩♬♫♪♭ ├───

درد دلم بدتر شده چهره ی من چو زر شده تا ز رخم چو زر برد بر سر زر بگیرمش
گر چه کمر شدم چه شد هر چه بدتر شدم چه شد زیر و زبر شدم چه شد زیر و زبر بگیرمش

دام دگر نهاده ام تا که مگر بگیرمش آنکه بجست از کفم بار دگر بگیرمش
آنکه به دل اسیرمش در دلو جان پذیرمش گر چه گذشته عمر من باز ز سر بگیرمش